Etappe 8: Monument Valley - Grand Canyon

Vanochtend is er een iets ander ochtendritueel dan gebruikelijk. In plaats van direct na het eten de auto in voor een lange rit, stapten we vandaag in een auto voor een rondleiding door Navajo-indianenland. Deze rondleiding werd toepasselijk genoeg gegeven door een Navajo Indiaan. We betreden Monument Valley en slaan al snel af op een onverharde weg. Hiervandaan begint een ‘loop’ door het prachtige landschap: Rood van het ijzeroxide in de grond. Maar het meest kenmerkend aan Monument Valley zijn de grote gebergtes midden in de vallei. Dit is dan ook de attractie waar we een close up van gaan krijgen.

Als eerste wordt gestopt bij een paar mesa’s waar fotomogelijkheden worden geboden door de gids. Even later zitten we weer op onze plekken en schommelen we weer over de weg. Fotografie is erg moeilijk vanuit de auto, omdat we enorm heen en weer schudden. Geen excuus om het niet te proberen, en Thom en Erik maken daar volop gebruik van. Onderweg komen we langs rotsformaties die door de Indianen worden vernoemd naar o.a. de Olifant en de Big Indian. Onze volgende stop is echter de Three Sisters, 3 grote totempaalachtige bergvormen nabij John Wayne Point. John Wayne Point is bekend van een oude film (Thom en Nina zijn er te jong voor), maar Nina is niet jong genoeg om een foto te nemen op dit punt op het paard.

Eenmaal de weg weer op slaan we privéterrein op: alleen voor tours beschikbaar. Al snel stoppen we op een familieterrein. Binnen zitten, in zogenaamde Hogans (een soort huisjes), 2 indianenvrouwen die demonstraties geven over het Navajoleven, de geschiedenis van het Indianenland en de interventie van de Amerikaanse Regering. Een interessante geschiedenisles waarin Thom onder andere leert dat Indianen bijvoorbeeld geen verjaardagen vierden en leeftijden niet bijhielden. Vanaf hier gaat de kwaliteit van de weg achteruit. Dit is echter geen vooruitzicht van de komende scenische punten.

We stoppen bij oude muurtekeningen van dieren, gemaakt door de Navajo Indianen van vroeger. Voor Navajo Indianen van nu is dit een plek om van weg te blijven, vanwege de angst voor oude geesten. Wij mogen echter gewoon foto’s nemen. Terwijl wij dit doen, begint een koppel opera te zingen in de naastgelegen koepel. Een ware show van 2 Houston Opera Singers. De volgende stop is een ‘Ear Dome’, die zich op een flinke hoogte bevindt. Thom vond het zand zo mooi dat hij de helft ervan in zijn schoenen meenam. De ‘Ear Dome’ is zo genoemd omdat de berg de vorm van een oor heeft.

Hierna keerden we terug naar de Lodge en was de tour afgelopen. Her is intussen 12:30, een mooie tijd om te vertrekken. Nog even een half uurtje de laatste zaken regelen stappen wij in de recent beschadigde auto (een klein incidentje tijdens het achteruitrijden vanochtend). Het is vandaag 3 uur rijden naar de Grand Canyon. Al snel verlaten we Utah en zetten onze horloges een uur terug. Het eerste gedeelte van de weg is doodsaai. Na een lunch met een broodje dat droger is dan de grond in Death Valley kunnen we verder. We slaan de Arizona 64 op richting het park en verlaten eindelijk het enorme Navajo land.

Dan naderen we ineens het park. We beginnen een stevige klim om nog wat hoogte te pakken terwijl de regen ons verwelkomd in de Grand Canyon. Lang duurt de bui niet, maar deze zorgt wel voor een temperatuurverschil buiten van 40 graden Fahrenheit (ongeveer 20 graden Celsius). Dan naderen de NPS posten en we gaan het park binnen. Even stoppen we bij Desert View, het eerste uitkijkpunt van de Grand Canyon. Wat een enorme Canyon, zo groot dat het moeilijk te bedenken is dat dit slechts een klein deel is van de 337 km lange Canyon..