Etappe 9: Grand Canyon - Laughlin - Los Angeles

Het reisverslag van de rit Grand Canyon – Laughlin en Laughlin – Los Angeles zijn samengevoegd omdat het rijverslagen zijn.

Onze laatste morgen in Grand Canyon betekent weer een reis naar de grote steden. We ontbijten op de kamer en checken uit onze lodge, hopelijk naar een bestemming met betere Wi-Fi. We rijden de Arizona-64 op door het park, waar we nog getrakteerd worden op een paar bezichtigingen met herten. Al snel verlaten we het park door de zuid uitgang en zetten koers voor Laughlin, Nevada. Deze stop is puur een overnachting om de grote afstand naar Los Angeles plezierig te overbruggen.

Een rit van 3 uur en 30 minuten brengt ons langs Historic Route 66, waar wij ook even kort op rijden als we even rusten. Al snel komen we in Laughlin aan na een saaie weg en checken in. Het hotel, samen met de omringende hotels, is een goedkope versie van de Las Vegas Strip. Even in de kamers ontspannen en wat drinken om vervolgens naar de outlet te gaan, dat is het plan. Al snel realiseren Thom en Erik zich dat ze niks te zoeken hebben in het winkelcentrum en gaan dus richting de Colorado River, de bekende rivier (uit de Grand Canyon) die ook door Laughlin stroomt. Ook daar komen ze al snel tot een conclusie: de brug naar de overkant is te ver weg, want het is te warm om te lopen. Dan maar naar de hotelkamer.

In diezelfde hotelkamer(s) gaat ’s ochtends de wekker voor de 2e etappe van de rit: Laughlin – Los Angeles. We rijden mooi op tijd Laughlin uit en steken de staatsgrens met California over, een staat waar we al een tijdje niet zijn geweest. Vanaf hier is het een tijdje rijden naar Los Angeles, over Interstates I-40 en I-15. Onze rit over de I-40 gaat voorspoedig en na een korte stop voor drinken, rijden we verder naar een geplande tussenstop: Victorville. We slaan van de I-15 (intussen zijn die 2 Interstates samengevoegd) af en zetten koers naar Southern California Logistics Airport. Dit is de laatste locatie waar vele vliegtuigen naartoe worden gebracht, voordat ze worden gesloopt. We parkeren, na even zoeken, langs een grote heuvel waar Thom al snel opklimt voor wat foto’s. De vliegtuigen die in zicht zijn, zijn nieuw voor zijn netvlies en dus wordt er enthousiast geklikt met de camera.

Niet lang daarna is het tijd voor de vervolgreis, richting Los Angeles. Even pauzeren bij de Starbucks en lunch voor 3 van ons (Thom had heel stevig ontbeten en was nog niet toe aan voedsel) betekent dat we weer verder kunnen. Na een leuke rit door de bergen van California, worden we met een oude bekende herenigd: de File. Een fenomeen waar we al tijden geen last van hadden bleek maar al te gewoon in Los Angeles, en ver daarbuiten. Eenmaal de vertraging overleefd kunnen we via een letterlijk ongebruikelijke hoeveelheid Interstates onze weg vinden naar het Beverly Hilton, ons verblijf voor de komende 2 nachten.