It's Monsoon season here in the Canyon

Vanmorgen worden we (bijna) allemaal enthousiast wakker. 29 Juli is een dag waar we al tijden naar uitkijken (of tegenop zien). Omdat we allemaal een beetje klaar zijn met de roerei, hebben we brood ingekocht met vleeswaar om lekker in de hotelkamer te gaan ontbijten. Even een stop in de lobby van het hotel voor de internet updates (omdat de Wi-Fi alleen in de lobby werkt). Dit gaat niet voor ons allemaal van een leien dakje en Erik geeft het al snel op met de Wi-Fi. Degenen die wel het geluk hebben dat ze verbonden zijn, moeten het doen met een internetsnelheid vergelijkbaar aan de snelheid waarmee een boom zich voortbeweegt. Gelukkig vliegt de tijd en lopen we richting de auto.

Eenmaal in de auto vertrekken we zuidwaarts over de Arizona-64 richting de luchthaven van Grand Canyon. De luchthaven is makkelijk gevonden, maar onze vertrekhal niet. We lopen de verkeerde vertrekhal binnen en krijgen geweldige instructies om onze terminal te bereiken. Het gaat even moeilijk omdat we de inrit van de parkeerplaats missen, maar al snel gaat het goed. We checken in om 10:30 voor ons 11:00 vertrek. Als we net zitten (Ingrid nog op de WC) worden we al omgeroepen voor vertrek. We krijgen een zwemvest om en lopen, onder begeleiding van het grondpersoneel, naar onze helikopter. Nina en Thom stappen voorin en Ingrid en Erik stappen achterin, allemaal een plek aan het raam.
Al snel geeft de piloot wat extra vermogen en we zweven boven de grond. Even ‘taxien’ en we beginnen met onze start. Snel maken we vaart richting de bomen en beginnen te klimmen om laag over het bos te scheren. Eenmaal hoog genoeg geklommen krijgen we een beeld van de omgeving. Onze 60 minuten tour brengt ons over de Grand Canyon, een stuk over de North Rim (noordkant) en dan weer zuidwaards (over de Canyon) en terug naar de luchthaven. Het eerste opvallende wat we zien is een bosbrand, waar onze piloot ons maar al te graag doorheen vliegt. Maar dan is het tijd voor de grote attractie: De Grand Canyon. Ieders ogen zijn naar beneden gericht, naar het bos, dat plotseling eindigt en overgaat in een meer dan anderhalve kilometer diepe kloof.

Sprakeloos. Dat zijn we allemaal. Na het bandje met informatie over de Canyon beginnen we eindelijk tegen elkaar te praten, terwijl iedereen enthousiast foto’s neemt van de Colorado River en van de diepe kloven die onder ons doorgaan. De piloot begint ondertussen wat te zakken met de helikopter. Met de Grand Canyon in de zon beginnen Erik en Thom enthousiast te fotograferen. All-too-soon eindigt onze eerste run over de Canyon en beginnen we aan een klein stukje boven de North Rim vliegen. Hier heeft Erik nog altijd geweldig uitzicht over de Canyon en maakt daar gebruik van. Dan draaien we weer zuidwaards voor onze 2e run over de Canyon. We krijgen weer een bandje te horen over de geschiedenis van de mensheid met de Grand Canyon. Al snel beginnen we wat meer te praten met elkaar, nadat we de eerste ‘schok’ hebben overleefd. Wat een geweldig uitzicht op deze enorme kloof in de Aarde, een fantastische manier om de Grand Canyon een keer mee te maken.

Helaas gaat de tijd snel als je het naar je zin heb en de piloot begint de Helikopter weer te laten klimmen, om boven de Canyon Rim uit te komen. Hier hangt een wolkje boven die voor een flinke douche zorgt. Snel vliegen we over de bomen en keren terug naar de luchthaven, waar wij na een uurtje vliegen ook weer landen. We stappen uit en het is moeilijk te bevatten wat we net hebben meegemaakt.

Dan gaan we terug naar het dorp, om wat koffie te drinken en te lunchen. Vanmiddag gaan we (vanwege de ongelooflijke drukte) met de shuttle bus naar verschillende punten voor een uitzicht vanaf de grond op de Grand Canyon. Helaas valt de Canyon in de schaduw en begint het flink te regenen en te onweren: het is Moesson hier in de Grand Canyon. Een bezoekje aan het Geology museum en de National Geographic-film maken onze laatste dag in de Grand Canyon compleet.