Na zonneschijn komt onweer

Om 7:50 's ochtends gaat de telefoon in kamer 3315. Kamer 3313 belt, met de vraag of we al wakker zijn. Dankzij het telefoontje zijn we inderdaad wakker, maar Thom en Nina zijn weer eens door de wekker heen geslapen, iets wat meer regelmaat dan uitzondering lijkt te worden. Eenmaal aangeschoven beneden in de eetzaal bespreken we de plannen van vandaag: Bryce Canyon verkennen. Erik stelt voor om eerst tot het einde te rijden naar 'Rainbow Point' om vanuit daar terug te rijden en te stoppen voor de Scenic Stops.

Zo gezegd, zo gedaan en al gauw na het eten rijden we het Nationale Park binnen. De 17 mijl durende rit naar het Rainbow Point verloopt snel, met slechts een enkele stop bij de Natural Bridge, een steenformatie in de vorm van een brug. Helaas staat de zon aan de verkeerde kant, wat betekent dat fotografie lastig is. Dit gold helaas voor vrijwel het hele park. Eenmaal aangekomen bij Rainbow Point stappen we uit om te genieten van het uitzicht en proberen Thom en Erik enkele foto's te nemen. We besluiten een wandelpad te doen van 1.6 km door het bos, waar we omgeven worden door Chipmunks en grondeekhoorns. Sommige zijn niet bang voor de camera, anderen zijn wat schuwer. Het wandelpad brengt ons langs een paar leuke uitzichtpunten waar we dan ook even stoppen voor de nodige fotografie.

Op de terugweg stopten we op elk mogelijk punt om toch te proberen wat foto's te nemen van de prachtige omgeving in Bryce Canyon. Het is al aardig druk op de parkeerplaats bij Inspiration Point als wij aankomen, maar na een keertje cirkelen kwam er een plekje vrij. Dit was maar goed ook, want de NPS stond actief te bekeuren en te slepen. Uitstappen met camera en al en op naar het uitzichtpunt. Inspiration Point kijkt uit over het amfitheater van Bryce Canyon, een bekend uitzichtpunt. Thom besluit vanwege fotografische redenen (de zon kwam van rechts), om zich zo ver mogelijk naar rechts te verplaatsen. Achteraf bleek dit geen slecht idee, want hij werd beloond met prachtige uitzichten over het amfitheater. Na een sms'je bevond de gehele familie zich op deze hoge klif met een geweldig uitzicht over de grote attractie van Bryce Canyon.

Ondertussen, in de andere richting, komt een ander kenmerkend aspect van Bryce Canyon opdoemen in de verte: onweerswolken. We laten ons niet intimideren en gaan, nu de zon nog schijnt, naar het volgende punt: Sunset Point. Dit uitkijkpunt ligt middenin het amfitheater en biedt wandeltochten door de Canyon zelf. Helaas overwon de honger het van de wandellust en dus pauzeerden we voor een broodje, wat achteraf resulteerde in een inhaalslag van het onweer. Thom en Ingrid baalde als een stekker, want die hadden graag door de Canyon gelopen, maar wilden dat niet riskeren met het onweer. Voor Erik was dit een goed excuus om weer terug te keren naar het hotel.

Het onweer heeft het hotel gespaard en is vooral boven de Canyon blijven steken. Een mooie kans voor de familie om even bij het zwembad te gaan liggen, met de kinderen in het bubbelbad. Heel lang duurde dit niet, want de regen had ons helaas gevonden. Snel weer naar binnen (sommigen eerder dan anderen..) en terug naar de kamer. Thom en Ingrid gingen ondertussen de was regelen. Bij terugkomst daarvan bleek de zon zijn weg weer tot het hotel te hebben gevonden en Thom en Ingrid gingen dan ook snel naar het zwembad om een paar bedjes in te pikken, waar zij de hele middag nog op hebben gelegen.

Na het avondmaal was het tijd om de winkels in de 'City' te verkennen, waar wij allen wat souvenirs hebben gekocht. Morgen staat een trip naar Monument Valley, op de grens van Utah en Arizona, in de planning. 4 uur rijden met stops in Page en Kanab (?). Daarna keren we naar de Grand Canyon, om vervolgens via Laughlin(NV) naar Los Angeles te rijden. Tijd vliegt als je het naar je zin heb..